Ολιγολογίες...

Διάβασα πριν λίγο καιρό, περί της αφαίρεσης σημαντικών κεφαλαίων από το μάθημα της Αρχαίας Ιστορίας (υπουργείο Παιδείας) Ή το ότι μετά το Μυκηναϊκό πολιτισμό, έχουμε τον Αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό (υπουργός πολιτισμού) ... Έτσι, για να μην ησυχάζουμε ποτέ... Εκεί που σκέφτομαι, ότι είναι καιρός να ξεπεράσω το στάδιο του καθρέπτη, όχι αυτό που μας περιγράφει ο Lacan στην ψυχαναλυτική θεωρία του, περί της φαντασίωσης του τεμαχισμένου σώματος, δηλαδή : "Στο στάδιο αυτό, το παιδί, κοιτάζοντας στον καθρέφτη και αναγνωρίζοντας στην εικόνα που βλέπει ολόκληρο τον εαυτό του ως σύνολο, βιώνει μεγάλη χαρά και θέτει έτσι τέλος στο ψυχικό βίωμα το οποίο ο Lacan ονομάζει φαντασίωση του τεμαχισμένου σώματος", αλλά το άλλο, των πολιτών: περί της ολόκληρης ελπίδας για τη σωτηρία της Χώρας, που υπό το βάρος ανεύθυνων πολιτικών επιλογών των κυβερνώντων, κατέληξε τεμαχισμένη... Κοιτάζομαι στον καθρέπτη και προσπαθώ να δω την ελπίδα ολόκληρη, αλλά όλο κάτι γίνεται και μου βγαίνει τεμαχισμέ

Ουδέτερος, μία λέξη που σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζει την εποχή μας. Αλήθεια τι σημαίνει ουδέτερος; Ο ορισμός του ουδέτερου σύμφωνα με το Λεξικό, Αφοι Παγουλάτου είναι: Ουδέτερος/η: 1) αδιάφορος, αμέτοχος 2) συνεκδ. : ψυχρός, αχρωμάτιστος, αδρανής 3) αυτός που δεν παίρνει θέση ή δεν συμμετέχει σε διαμάχη άλλων Ουδετερότητα : το να είναι κάποιος ουδέτερος Στο κύκλο των φιλοσόφων και των ποιητών οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται ως ουδέτεροι δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης. Ο Αριστοτέλης στην «Αθηναίων Πολιτεία», λέει πως ο Σόλωνας καταγγέλλει ότι στην εποχή του όταν μένει κανείς αμέτοχος και «ουδέτερος» σε θέματα ζωής και θανάτου θα πρέπει να θεωρείται άτιμος Και ο Δάντης, στη "Θεία Κωμωδία" λέει: "Τα πιο ζεστά καζάνια στην κόλαση είναι προορισμένα για εκείνους που τον καιρό της μεγάλης δοκιμασίας του έθνους κράτησαν ουδετερότητα "

Ο Αριστοτέλης, στα Πολιτικά , συνδέει την Τυραννία με την υπερφορολόγηση των πολιτών . Συγκεκριμένα λέει: «…Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ’ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ εταίρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων, η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά….» Επομένως, για να μην έχουμε αυταπάτες, η υπερφορολόγηση δεν είναι ίδιον των Δημοκρατιών...